intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

zondag 2 september 2018

de oudste

Oftewel onze andere zoon. 

Gisteren schreef iemand als reactie dat het ook leuk was om over onze andere zoon te lezen en daarom vandaag eens een post over hem. 

Oudste leest niet mee op mijn weblog, maar ondanks dat vertel ik ook nooit veel over hem en daardoor kan het lijken dat ik een beetje oppervlakkig ben wat hem betreft, maar niks is minder waar. Hij is iemand die zelf niet graag over zijn gevoelens praat en dat is iets wat ik heb te respecteren, hoe moeilijk dat soms ook is. Hij was altijd al zo: toen hij klein was zei ik ook vaak dat hij veel lulde maar weinig vertelde. En zo is het nog steeds. Hij vertelt veel over zijn werk en over school, maar niet over de mensen die hem dierbaar zijn en over wat hem echt raakt.

Oudste studeert elektrotechniek en rondde verschillende stages met succes af. Tijdens zijn laatste stage had hij het erg naar zin en ze waren daar zo tevreden over hem dat ze hem een contract aanboden. Sinds mei dit jaar heeft hij een contract voor 2 jaar en de afgelopen maanden heeft hij veel gewerkt. Vorige week is de school weer begonnen en nu werkt hij 4 dagen en gaat hij 1 dag in de week naar school.

Gisteren nam hij me mee naar zijn werk en gaf hij me van begin tot het eind uitleg van wat hij daar deed. Nu weet ik tenminste waarover hij vertelt, als we 's avonds aan tafel zitten. En ik ben blij dat hij daar zijn draai zo gevonden heeft.

Oudste is altijd erg in trek bij de meisjes geweest en ik zeg weleens dat hij stroop aan zijn kont heeft. Het is een jongen met een aanstekelijke lach en daarnaast zit er echt geen kwaad in hem. Hij heeft zeker 5 jaar lang een knipperlichtrelatie met een meisje gehad en ondertussen is de relatie al iets van een half jaar uit en ik hoop eigenlijk dat het nu ook uit blijft. En we hebben absoluut niets tegen het meisje, maar ze bracht wel een heleboel rompslomp met zich mee, doordat ze grote problemen met haar ouders had. Ze kon daardoor niet meer thuis wonen en jeugdzorg had zich over haar ontfermd en daarnaast was ze altijd heel erg veel bij ons. Door het overlijden van Jus waren de problemen met haar ouders eigenlijk iets wat we er niet echt bij konden hebben, maar dat hielden we voor ons. Het enige wat we wilden was dat oudste gelukkig was en dat we het meisje een veilige plek konden bieden.

Onze kinderen scheelden 20 maanden met elkaar en wisten niet beter dat dat die ander er altijd was. Doordat wij in het buitengebied wonen waar ook nog eens weinig kinderen wonen, waren ze altijd veel op elkaar aangewezen. Ze waren altijd samen en er was ook veel haat en nijd, maar dat hoorde erbij. Toen ze ouder werden verdwenen de ruzies en sleutelden ze vaak samen in de schuur aan een project.

Het overlijden van Jus heeft onze oudste veranderd. Eigenlijk is hij in 1 klap volwassen geworden. Hij heeft het ongeluk niet zien gebeuren, maar hij was er die avond wel en heeft alles wat er daarna gebeurde meegemaakt. Het was allemaal heel erg traumatisch.

Direct na het ongeluk schreef hij het volgende op facebook:
lief broertje, we houden allemaal zoveel van je weet dat niemand je ooit zal vergeten.
er zijn geen woorden voor wat er is gebeurt maar je zal altijd in ons hart verder leven en mijn kleine broertje maar zeker mijn grote voorbeeld zal zijn
we gaan je nooit vergeten en dat je daar boven verder mag rijden

Na het overlijden van Jus heeft hij gelukkig heel veel steun van zijn vrienden gehad.

Onze oudste kan ik het best omschrijven als een rustig iemand met vreselijk veel geduld. Hij trekt zich niet echt iets aan van wat anderen zeggen en is tevreden met wat hij heeft. Het is een harde werker, maar aan school heeft hij een hekel. Hij gaat minstens 1 keer in de week naar de bioscoop toe en heeft veel vrienden. Hij gaat na het overlijden van zijn broer niet vaak meer uit, maar als hij uit gaat wil het soms wel eens misgaan want dan zuipt hij zich klem. Dan gaan ze natuurlijk eerst bij iemand indrinken en drinken ze in de kroeg nog wat en dan is het al snel te veel van het goede, toch zeker als je, net zoals onze zoon, maar zelden alcohol drinkt. Dan ben je dat niet echt gewend. Maar goed, iedereen heeft wel goede en minder goede dingen.

In ons gezin is de balans kwijt en dat is iets wat we alle drie heel erg goed voelen. Direct na het overlijden van Jus heb ik tegen onze oudste gezegd dat hij niet moest proberen om de plaats van Jus op te vullen. Ik heb hem gezegd dat hij zichzelf moest blijven en daar heeft hij gelukkig naar geluisterd.

9 opmerkingen:

  1. Wat zijn jouw verhalen iedere keer weer indrukwekkend. Wat leuk dat je wegwijs gemaakt bent op zijn werk.
    Ik kan ook helemaal begrijpen dat jullie het moeilijk vonden een meisje met zoveel problemen. Dat wil je niet voor je kinderen. Ik ben zelf zo een "meisje" en het neefje zo een jongen en als ik kinderen had gehad zou ik ze zeker niet aanraden om met zo iemand om te gaan. Als je jong bent moet je kunnen genieten en lol hebben.
    Verder wil ik nog zeggen dat de jaloezie die je soms voelt naar anderen toe heel normaal is. En waarom zou je het dan niet gewoon toestaan. Het zijn hele menselijke gevoelens. Ik word een beetje moe van mensen die vinden dat je geen negatieve gevoelens mag hebben. Je beseft zelf dat het zo is en dan zie ik er echt niets abnormaal in.
    Ik hoop dat de verjaardag meeviel. liefs van mij. En leuke zoon heb je.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Er zijn heel veel dingen die pijn doen, maar dat is niet altijd jaloezie. Het is het verdriet om wat niet meer is en wat nooit meer komt en omdat we het onze zoon zo gegund hadden. Als ik jongens van zijn leeftijd zie, dan gaat er wel eens een steek door me heen, maar ik kan niet jaloers zijn op die jongens omdat zij leven en Jus niet. En ik kan niet jaloers op mijn neven en nichten zijn omdat zij kinderen krijgen. Het is een normale gang van zaken waar we toch mee moeten leren omgaan. Ik zie het bij mij toch voornamelijk als verdriet en rouw en niet als jaloezie.

      Vorig jaar waren er mensen die ons bijna niet durfden te vertellen als ze een weekendje weggingen of op vakantie gingen. Ze waren bang dat ze ons daarmee pijn deden en 1 iemand heeft zelfs gevraagd of ik niet jaloers was. Maar ik besefte denk ik meer als hun hoe belangrijk het is om leuke dingen te doen, om ervan te genieten zolang het nog kan. Het kan zomaar ineens over zijn. En nee, ik was niet jaloers.

      Verwijderen
  2. lieve W.,
    met tranen in de ogen schrijf ik dit !!ben zo blij dat ik je hier terug vond en zo verdrietig te lezen dat je een zoon verloor!!! ohh ik wens je veel sterkte en moed ,woorden schieten te kort bij
    zo'n verdriet!!! dikke knuffel Jezebelle uit Vlaanderen

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt Jezebelle! Ik heb eigenlijk altijd vaak aan jou gedacht. Ook omdat je niet zo ver bij mij vandaan woonde. Fijn dat je me weer terug gevonden hebt.

      Verwijderen
  3. Mooi geschreven (alweer) en ook heerlijk 'gewoon'. Geen opsmuk, gewoon zoals de dingen zijn. Kan me zo goed indenken dat jullie als gezin tijd nodig hebben om weer een balans te vinden en dat je dan soms uitschiet - eigenlijk is dat juist heel gewoon. En gezond.
    Fijne zondag.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Opnieuw een verhaal waarmee je tranen in mijn ogen brengt. Ik hoop dat dit schrijven je helpt bij het verwerken en accepteren van de dood van Jus. En fijn dat je nu eens een verhaal over Wes schrijft, ik weet zeker dat hij beslist niets tekort komt bij jullie, maar kan me voorstellen dat mensen die jou niet kennen, of nooit je blogs van vroeger hebben gelezen, zich misschien afvragen waarom je niet over je oudste zoon schrijft.
    Knap dat jullie elkaar allemaal de ruimte kunnen geven om elk op jullie eigen manier om te gaan met de situatie zoals die nu is, met altijd 1 persoon die ontbreekt.
    Fijn ook om te lezen dat Wes goede vrienden heeft die er voor hem zijn.
    Hoe is de verjaardag gisteren verlopen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Die verjaardag verliep eigenlijk best wel goed. Maar dat komt ook omdat ik voordat we daarheen gingen met Wes op stap naar zijn werk was. Daardoor kwam ik eigenlijk in de positieve flow terecht, die ik nodig had.
      We hebben foto's van de baby bewonderd en geluisterd naar de verhalen over de bevalling en het was goed. Ik heb ook niet gezegd dat het moeilijk voor me was, maar dat was ook om mezelf even te beschermen. En ik hoef ook niet altijd op de voorgrond te staan met mijn verdriet: de grootouders waren vol van hun eerste kleinkind en die moesten ook de kans krijgen om daarover te vertellen.

      Verwijderen
  5. Erg mooi om jouw stukken te lezen.Zoals je zelf al aangeeft ben jij positief van aard en dat geeft openheid voor kracht en wijsheid, die zo vreselijk noodzakelijk zijn in jullie leven nu. En zo te lezen heeft oudste dit ook in zijn persoonlijkheid en van jullie meegekregen. Dankjewel voor het delen!
    Elisabeth
    Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  6. De liefde spat van het scherm.
    Iets om te koesteren.

    BeantwoordenVerwijderen