Sinds vorige week weet ik dat ik een burn-out heb. Het was te verwachten en eigenlijk had iedereen het zien aankomen. En ik ook. Ik gaf ook al maandenlang aan dat het niet meer ging, dat er iets moest veranderen, maar ik wist niet hoe ik dat voor elkaar moest krijgen. Uiteindelijk was het mijn lichaam die me heel hard een halt toeriep.
Ik zit nu 2 weken ziek thuis. Ik heb heel veel tijd gehad om na te denken en ik voel me nog steeds heel erg slecht. Als er al ergens een lichtpuntje is, dan kan ik het niet zien. Alles is gewoon donker. In overleg met mijn teamleider blijf ik de komende maanden thuis. Net zo lang totdat ik de mooie dingen weer zal kunnen zien en ze heeft me verzekerd dat ik er sterker uit zal komen. Ik hoop het.
Met roosters plannen zal ik me niet meer bezig houden en ik heb mijn licentie laten intrekken. In het vervolg wil ik alleen nog maar het werk doen waar ik ooit voor ben aangenomen, zonder al die heisa eromheen. Hopelijk lukt dat, want door al die bezuinigingen in de zorg is het allemaal erg moeilijk geworden.
De psycholoog heeft me aangeraden om ook minder tijd in mijn ouders te stoppen. Dat is ook lastig. Deze week heb ik al 5 uur aan mijn ouders gespendeerd en het is nog maar dinsdag. Toen ik vandaag bij ze wegging zei ik dat ik verder deze week niet meer langs zou komen, tenzij er echt iets aan de hand is. Mijn vader was erg teleurgesteld.
Ik moet voor mezelf kiezen. Er zijn nu maar 3 personen belangrijk en dat zijn manlief, mijn zoon en ik. De rest moet ik maar eventjes als bijzaak zien. Makkelijk gezegd. Als ik dit typ klinkt het allemaal zo simpel, maar dat is het niet. Gelukkig heb ik nu tijd om daar aan te wennen.
Vorige week heb ik de psycholoog verteld hoe blij ik met haar adviezen ben. Ik heb er ook werkelijk iets aan. Terwijl ik vast zat in een vast patroon, heeft zij me doen inzien waar het nou precies fout liep en wat er aangepakt diende te worden. Daar had geen pilletje tegen op gekund, want wat ben ik blij dat ik voor de psycholoog gekozen heb en niet voor antidepressiva, toen de huisarts me vroeg wat ik wilde.
De psycholoog heeft me aangeraden om ook minder tijd in mijn ouders te stoppen. Dat is ook lastig. Deze week heb ik al 5 uur aan mijn ouders gespendeerd en het is nog maar dinsdag. Toen ik vandaag bij ze wegging zei ik dat ik verder deze week niet meer langs zou komen, tenzij er echt iets aan de hand is. Mijn vader was erg teleurgesteld.
Ik moet voor mezelf kiezen. Er zijn nu maar 3 personen belangrijk en dat zijn manlief, mijn zoon en ik. De rest moet ik maar eventjes als bijzaak zien. Makkelijk gezegd. Als ik dit typ klinkt het allemaal zo simpel, maar dat is het niet. Gelukkig heb ik nu tijd om daar aan te wennen.
Vorige week heb ik de psycholoog verteld hoe blij ik met haar adviezen ben. Ik heb er ook werkelijk iets aan. Terwijl ik vast zat in een vast patroon, heeft zij me doen inzien waar het nou precies fout liep en wat er aangepakt diende te worden. Daar had geen pilletje tegen op gekund, want wat ben ik blij dat ik voor de psycholoog gekozen heb en niet voor antidepressiva, toen de huisarts me vroeg wat ik wilde.
Soms is de koek op en moet je echt een pas op de plaats nemen .Goed om voor jezelf te kiezen en misschien niet leuk voor je ouders maar het is nodig voor je om straks weer beter te kunnen functioneren .Jij en je gezin komen op de eerste plaats en wat heb jij blijkbaar een goede psychologe .Neem de tijd die je nodig hebt en zorg goed voor je zelf
BeantwoordenVerwijderenLieve groet Elisabeth
Eigenlijk moet die volgorde van belangrijkheid precies andersom: Jijzelf voorop en dan de anderen. Dat is moeilijk te veranderen; jezelf als eerste de zuurstof opzetten, maar die regel komt uit de luchtvaart. Doe je eerst anderen de zuurstofmaskers op, dan heb je geen energie meer om nog iemand anders en al helemaal jezelf niet meer te helpen.
BeantwoordenVerwijderenMaar he...ik kon die regel ook wel 100 lezen (of horen) en dan nog iedere keer zeggen: ja, maar...
Super dat je een goede psycholoog hebt; naast fysiek moe zijn en daarvan moeten herstellen gaat het er ook om dat je andere gedachtenpatronen aanleert.
Neem vooral de tijd om te herstellen. 1 x iets moois zien betekent niet dat je er al bent. Wel dat je iets moois ziet!
Dat is zo duidelijk, wat Nietzomaarzooo hierboven zegt. Ik denk dat je daar echt iets aan hebt. Sterkte hoor
BeantwoordenVerwijderenNeem de tijd om weer op te krabbelen en probeer te genieten van de rust, al zal je dat niet gemakkelijk vallen.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je zo veel hebt aan jouw psycholoog, wie weet op welke (nieuwe) gedachtes ze jou nog eens brengt in de toekomst.
Sterkte!
Antidepressiva kunnen helpen om je door een diepe periode heen te trekken, maar het pakt alleen het gevolg en niet de oorzaak van de depressie weg. Fijn dat je zo'n goede psycholoog hebt, en zo'n begripvolle teamleider. En nu komt het moeilijkste: eerst en vooral aan jezelf denken, pas als dat je lukt (en nee, dat valt niet mee als het niet in je karakter zit), pas als dat je lukt kun je gaan denken aan je man en zoon. En verder aan niemand. Pas als het je lukt om aan jullie alle drie te denken, kun je ruimte gaan maken voor anderen, waaronder je ouders.
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp wel dat je ouders teleurgesteld zijn, maar ik denk dat een eenvoudig "pap/mam, ik kan nu even niet verder gaan, ik moet nu echt pas op de plaats maken, er is me nu eenmaal iets heel ergs overkomen" voldoende moet zijn om hen te laten inzien dat het nu niet anders kan.
Zij hebben ook een groot verlies te verwerken gekregen, dat zullen ze vast van je begrijpen.
Heel veel sterkte met alles, en schrijf hier gewoon van je af, ik denk dat dat heel goed voor je is, en daar gaat het nu om, om JOU!
Lieve groet en warme knuffel van Anja
Sterkte voor de komende tijd! Geen makkelijke, wel een goede weg.
BeantwoordenVerwijderenEn beterschap gewenst.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je goede hulp hebt. Is echt heel belangrijk. Ik heb verder niet veel te zeggen, dat deed iedereen hiervoor al, en het is waar: eerst voor jezelf zorgen, dan pas kun je voor de anderen zorgen. Heel moeilijk en ik wens je dan ook veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenTijd om wat gas terug te nemen. Het lijkt me dat je gelukkig voldoende begripvolle mensen rondom je hebt, zelfs op je werk! Beterschap!
BeantwoordenVerwijderenZorg goed voor jezelf.
BeantwoordenVerwijderenGoed dat je lichaam je terug gefloten heeft. En neem die rust ook. Fijn dat je een goede psycholoog hebt.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte en beterschap.
Liefs Joanne
Sterkte.
BeantwoordenVerwijderenIk weet hoe lastig het is, kiezen voor jezelf. Je ouders teleurstellen. Maar lieve Mevrouw W, stel dat je nog dieper wegzakt (en geloof mij, dat kan), dan zien je ouders je een hele tijd niet meer. Houdt dat voor ogen, dan is het doseren van de tijd daar iets makkelijker.
Niet veel, maar toch.