intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

maandag 13 augustus 2018

ons huis




Deze week, op 16 augustus om precies te zijn, is het 25 jaar geleden dat we ons huis kochten. Een half jaar daarvoor waren manlief en ik in mijn huurhuis gaan samenwonen en het kopen van een huis was de volgende stap.

Manlief woonde tot we gingen samenwonen, nog bij zijn ouders en zijn ouderlijk huis was een vrijstaande woning aan de rand van een dorp met uitzicht over de polder. Manlief wilde zelf graag in de polder wonen en daarom gingen we daar op zoek naar een huis. Ik had nooit anders dan in rijtjeshuizen gewoond en ik kon me niks bij een leven in de polder voorstellen.

 Lang hoefden we niet naar een huis te zoeken, want al na een paar weken kwamen we via via bij dit huis uit. Het stond nog niet officieel te koop en we deden een bod ver onder de vraagprijs. De Duitser die dit huis als vakantiehuis had wilde er graag vanaf en hij ging akkoord met ons bod. En zo gebeurde het dat we in de polder gingen wonen. Ik wilde het een jaar de kans geven: mocht het leven zo ver van de bewoonde wereld toch niets voor mij zijn, dan zouden we iets anders zoeken. Nu wonen we hier dus al 25 jaar.

In de loop der jaren hebben we een paar dingen verbouwd: zo hebben we 9 jaar geleden een nieuwe keuken gezet en daar ben ik tot op de dag van vandaag nog steeds heel erg blij mee. En 21 jaar geleden hebben we een totaal nieuwe badkamer gemaakt. Tot die tijd hadden we een kleine badkamer beneden naast de keuken, daarna werd het een grote badkamer op de bovenverdieping. 

Het eerste jaar hadden we een kachel in de woonkamer en een kachel in de keuken. We stookten op petroleum want er ligt hier geen aardgas en man, man, man, wat een ellende was dat! De olietank moest tijdens de wintermaanden vrijwel iedere maand gevuld worden en daarnaast was het oliepeil niet te peilen. Zo hebben we tijdens een periode van vorst ook even zonder verwarming gezeten. De beslissing om een propaangastank te nemen en centrale verwarming aan te leggen was snel genomen. 

We hebben hier ook geen riolering, maar een septictank. We mogen daardoor geen bijtende stoffen gebruiken omdat daardoor het milieu in de septictank vernietigd kan worden, waardoor er niets meer afgebroken wordt. Het was de bedoeling dat we in 2005 op de riolering aangesloten zouden worden, maar door grote financiële problemen bij de gemeente is dat tot nu toe nog niet gebeurd.  

Toen we het huis voor de eerste keer gingen bezichtigen, werd ons verteld dat het perceel een grootte van 1000 vierante meter had. Maar volgens de buurman en na navraag bij het kadaster bleek het om 2000 vierkante meter te gaan: de buurman (een boer) had een deel van de grond in gebruik omdat het voor een vakantiehuis teveel was om te onderhouden. Na de oogst kregen wij de grond terug. 

Het leven in de polder is in de winter stil en ik ben nooit zo heel erg blij met sneeuw, alhoewel dat altijd erg mooie plaatjes oplevert. In de zomer is het hier altijd druk. We wonen langs een fietsroute en de weg is ook populair bij andere weggebruikers: zo hebben we hier al menig toertocht van bijzondere voertuigen langs zien rijden. 

Onze kinderen hebben hier altijd alle ruimte gehad om te spelen, met dieren op te groeien, in bomen te klimmen, een boomhut te bouwen en te sleutelen aan brommers, fietsen en auto's. We kunnen herrie maken zonder dat anderen daar last van hebben. Er kwamen hier altijd veel vriendjes en vriendinnetjes over de vloer. Vorige week nog vertelde een vriend van onze oudste tegen zijn vriendin, dat dit vroeger zijn tweede huis was. Toch wel leuk om te horen. 

We wonen hier nu 25 jaar en we weten dat we waarschijnlijk ooit zullen moeten verhuizen. Zolang we goed ter been en mobiel zijn en zolang het ons lukt om de boel hier te onderhouden, is er niks aan de hand. Maar er komt een tijd dat het allemaal wat minder zal gaan of dat één van ons weg zal vallen en dan is het wonen in de polder een stuk minder eenvoudig. Maar tot het zover is blijven we genieten van onze vrijheid, want dat is nou juist zo fijn van het wonen in de polder.

7 opmerkingen:

  1. Een bijzondere plek en zo heerlijk hoe jullie kinderen daar in vrijheid konden opgroeien.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag gedoe met zo'n olietank lijkt me vreselijk, maar goed dat je daar snel vanaf was.
    Ik zou op zich ook best buitenaf kunnen wonen, maar de voorzieningen moeten niet al te ver bij mij vandaan zijn, vooral niet als je wat ouder wordt. Begrijpelijk dus dat je op deze fijne plek waarschijnlijk niet tot in lengte van dagen zult blijven wonen, maar zo lang het kan, lijkt het me heerlijk genieten. En als de tuin te groot wordt, kun je de boer-buur altijd nog vragen of hij geen stuk ervan in bruikleen wilt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoezeer ik ook van de polder hou, erg afgelegen wonen zou toch niks voor mij zijn (wij wonen wel in het groen, maar aan de rand van het dorp) maar ik kan me voorstellen dat het vooral voor kinderen heerlijk is om vrij en blij zo'n weidse ruimte voor zich te hebben. Geniet er nog lekker van zo lang het kan.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat leek me vroeger nou helemaal niks, zo buiten. Ik ging bijv. weg uit het mooie en rustige Zeeland, omdat ik er niks meer aan vond. Ik zag gewoon niet hoe mooi en rustig het daar was. Ben wel een stadsmens, maar zie nu ook beslist de andere kant

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het zou ons verhaal kunnen zijn. Behalve dat wij al een jaartje eerder er gingen wonen, het oude huis uiteindelijk sloopten en we op een ander stuk van de tuin (4000 m2) een nieuw huis bouwden. Ook wij hadden een septictank, bij het nieuwe huis werd een IBA geïnstalleerd, dat is eigenlijk een moderne septictank, dus wij zuiveren zelf ons afvalwater. Geen kabel maar satellietschotel. Ver weg kunnen kijken over de polder, sloten rondom onze tuin met aan de andere kant weilanden met koeien en knotwilgen. De vrijheid waar een kind dan in opgroeit, met alle dieren (wild en huisdieren), alle ruimte voor vriendjes en vriendinnetjes, in dat opzicht voel ik me een gezegend mens.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. 2000 vierkante meter! Waw!!! KLinkt als een heerlijk plekje. Ik woon zelf in de stad in een huurappartement, gelukkig met een park over de deur. Ik vind wat jij beschrijft zo paradijselijk klinken maar ik zou het toch niet kunnen om zo 'op den buiten ' te wonen. Ik ben het zo gewoon om alles binnen fietsbereik te hebben en heb en wil geen auto.
    Maar het klinkt wél heerlijk! Geniet er nog maar vele jaren van!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Met een beetje geluk kan je nog jaren blijven wonen en genieten.

    BeantwoordenVerwijderen