auto

Er was eens een tijd dat ik heel veel achter het stuur van mijn auto zat. Zeker in de tijd dat de kinderen op de basisschool zaten, reed ik zoveel dat ik iedere week wel moest gaan tanken. Het waren niet alleen de school en mijn werk, waar ik voor rijden moest, maar ook de sportclubs en de vriendjes van de kinderen, die allemaal wat verder weg woonden.

Wij wonen op het platteland in het buitengebied. De kinderen zaten in een dorp hier 8 km vandaan op school en hadden daar ook hun vrienden. Ik heb er nooit een probleem van gemaakt dat ik vaak heen en weer moest rijden. Het was de keus van manlief en mij om hier te gaan wonen en daar mochten de kinderen niet de dupe van zijn.

Toen de kinderen op het voortgezet onderwijs zaten, was dat voor ons verder weg dan de basisschool. Onze oudste maakte regelmatig gebruik van het openbaar vervoer: eerst 3 km naar de bushalte fietsen en dan verder met de bus. En toen hij 16 was, had hij een brommer. Onze jongste had een grote hekel aan de bus en fietste heel erg graag. Hij heeft wat kilometers gefietst! Hij wilde ook geen brommer toen hij 16 werd, hij wilde een mountainbike. Die fiets kwam er en later toch ook nog een brommer, omdat dat makkelijker was voor het baantje dat hij kreeg, hier 30 km vandaan en waar hij een jaar gewerkt heeft.

Onze oudste werd 18 jaar en haalde zijn rijbewijs. Het eerste jaar heeft hij nog op zijn brommer en met mijn auto gereden als ik mijn auto niet nodig had, totdat hij voor een prikkie zijn eigen auto van een collega op zijn stageplaats kocht.

Met mijn auto word niet zoveel meer gereden. En zeker nu we wekenlang mooi weer gehad hebben, heb ik heel veel gefietst. Vandaag ga ik tanken. De laatste keer dat ik tankte was op 5 juli, meer dan een maand geleden dus. Er zit nog voor 160 km benzine in de tank, maar ik zorg er graag voor dat er voldoende benzine inzit, voor als ik onverwacht ergens heen moet. Je weet maar nooit hè.

Vroeger reed ik 400 km in de week. Nu rijd ik dat in een maand.

Morgen moet mijn auto gekeurd worden. Ik hoop op niet al teveel kosten. In april zijn de airco en de remmen gerepareerd en onze oudste heeft 2 weken geleden de uitlaat gelast, die loszat. Vorig jaar zijn de voorbanden vervangen. En de distributieriem en koppakking waren 2 jaar geleden aan de beurt.

En toch zie ik er tegenop. Niet voor eventuele problemen met de auto, maar voor mezelf. Ik ga al jarenlang naar dezelfde garage, omdat ik daar erg tevreden over ben. Maar het is ook de garage waar onze jongste een weekendbaan had en waar hij zijn mbo-opleiding zou gaan volgen. Een paar dagen voor zijn dood was het contract hiervoor getekend. In deze garage lag zijn toekomst.

Ik zal blij zijn als het morgen weer achter de rug is. Maar ik blijf deze garage trouw, sowieso door de manier waarop ze met Jus omgegaan zijn en de kansen die ze hem geboden hebben en ook hoe ze ons, na zijn dood, opgevangen hebben.

Als ik vandaag ga tanken rijd ik ook nog even door de wasstraat, zodat de auto van onder ook een beetje schoon is. Dat lijkt me morgen wel zo prettig voor de monteur.