de Tour

Mijn liefde voor de Tour de France is groot en ik weet nog precies wanneer die liefde begon: dat was in 1997. Ik was zwanger van onze oudste en hing een beetje op de bank naar de televisie te kijken. Ik was niet ziek maar had ook niet veel energie en doordat ik het wielrennen eigenlijk best wel spannend vond, bleef ik het volgen.

Ik ben er sindsdien altijd naar blijven kijken.

Wij zijn in het verleden heel veel in Frankrijk op vakantie geweest en vaak kwamen we in dorpen en steden waar de Tour net geweest was, of nog moest komen. Maar helaas waren we altijd net te laat of te vroeg om het echt mee te kunnen maken. In 2009 besloten we daarom dat het er toch maar eens van moest komen en het begin van onze vakantie, was het einde van de Tour dat jaar.

We stonden met onze caravan op een camping in de buurt van Euro Disney en nee, zeiden we tegen de kinderen, we gaan niet naar het bekende pretpark toe. Niet in de zomer. We beloofden ze om dat op een ander tijdstip te gaan doen en dat deden we het jaar daarop in februari. Dat was beter. 

Op zondag reden we naar een klein dorpje in de buurt toe en we begaven ons tussen de Fransen. En eerst kwam natuurlijk de Tourkaravaan. Zie onze oudste, toen nog een ventje van 11 jaar, zwaaien:

Na de Tourkaravaan hebben we zeker 2 uur moeten wachten op de wielrenners. Het was warm, we verveelden ons, maar uiteindelijk werd het wachten dan toch beloond:

Alberto Contador reed in het geel en ging de Tour winnen:

Het was de laatste dag van de Tour. Het geluk was dat Parijs nog best een eind rijden was en dat het tempo op dat stuk in de route nog laag lag, de mannen waren nog niet echt aan het koersen. Ze vlogen dus niet met een hoog tempo voorbij en we hebben ze goed kunnen zien.

Het was een grote belevenis en ik denk er nog altijd met een erg warm gevoel aan terug. 

Na 2009 zijn we nog wel in Frankrijk op vakantie geweest, maar naar de Tour gingen we nooit meer. We hadden het nu 1x meegemaakt en dat was goed. Maar zeg nooit nooit hè, want stel dat we op een dag weer eens in de buurt zijn, dan zal ik daar toch zeker weer naartoe gaan.

Drie weken Tour de France betekent veel televisie kijken (voor mijn doen). Meestal zie ik het laatste uur van de etappes. En 's avonds kijken manlief en ik steevast naar Tour du Jour op RTL7. Achter mijn naaimachine zit ik nu niet veel. Mijn machines staan opgeborgen in de kast. Het is misschien ook wel de reden dat ik niet naar de Giro en de Vuelta kijk: 3 weken per jaar naar een grote ronde kijken kost me genoeg tijd, van die 2 andere rondes houd ik daarom alleen de uitslagen bij. Ik ben ooit voor de Tour de France gevallen en blijf het leuk vinden om die te volgen. 

Ik vind de Nederlandse wielrenners wel sympathiek overkomen (in hoeverre je dat kunt opmaken uit de interviews) en Antwan Tolhoek is mijn grote favoriet. Ik hoop dat we nog veel van hem zullen gaan horen in de toekomst.