intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

zondag 10 juni 2018

Aan de oevers van de Schelde

Antwerpen.
Het is voor ons een uur rijden naar deze Vlaamse stad, dus dichtbij eigenlijk, maar toch een stad waar we zelden komen. Als ik in mijn hele leven 10 keer in deze stad geweest ben, dan is het veel en dan was het vaak ook nog in de Zoo of in het Sportpaleis. Antwerpen is voor ons meer een stad waar je langskomt als je op doorreis bent en waar je vaak in de file staat. Triest eigenlijk.

We zouden gaan wandelen dit weekend en niet op zaterdag, want we moesten naar de vuilstort toe en om boodschappen en ik stelde voor om ook nog even naar mijn schoonmoeder te gaan. Manlief wilde ook nog het gras maaien, want hij wil absoluut niet dat het gras te lang word en aangezien het momenteel erg groeizaam weer is, gaat hij er het liefst om de 5 dagen met de maaier over, als het enigszins kan.

Onze wandeling stond dus voor vandaag gepland en met een "nu moet jij maar eens zeggen waar we heen gaan" maakte manlief zich er vanaf. Oké dan... maar als ik beslis waar we heengaan, dan kun je er donder op zeggen dat ik de drukte van een stad op wil zoeken. Ik ben gek op steden en de drukte die je in een stad hebt. Hoe meer mensen hoe liever eigenlijk. Ik ben er ook van overtuigd dat ik gerust in een stad zou kunnen wonen, terwijl ik juist de rust van het platteland gewend ben. We wonen zelfs in het buitengebied tussen de boerderijen. Een groter verschil kun je haast niet bedenken.

Antwerpen dus. Het beloofde een warme dag te worden en ik kan heel erg goed tegen de warmte. Ik wel, maar manlief niet. Dus ja, kon ik hem de stad wel aandoen met die beloofde warmte?Want hoe graag ik ook in een stad kom en hoe goed ik ook tegen warmte kan, ik ben niet alleen op de wereld. Gelukkig vond ik een fijne wandeling op Reisroutes.be die zowel door de stad als door natuur ging en dat leek ons beiden een goed compromis. Alleen besloten we wel onze auto bij het eindpunt (op de Linkeroever) van de route te zetten en gewoon naar het beginpunt te lopen om daar de route te vervolgen. Het betekende dat we 2x door de voetgangerstunnel onder de Schelde moesten, maar dat was absoluut geen straf:


De tunnel dateert uit 1931 en via een paar geweldige roltrappen ga je naar beneden en als je de tunnel uitgaat weer naar boven. 


Wat een sfeer ademt dit uit!


De tunnel zelf ligt op 32m diepte en is 572m lang. Als je daar loopt, is het best wel een eind.


We weken in de stad een klein beetje van onze route af, want het centrum is te mooi om toch zomaar links te laten liggen.






Na een hotdog gegeten te hebben, gingen we terug naar de Linkeroever, vanwaar je een mooi uitzicht op Antwerpen hebt:


We liepen langs de Schelde, langs de jachthaven 


en langs vergane glorie, maar wel heel erg karakteristiek


 en het pad liep deels door een soort park



Het was een mooie wandeling, er hing een fijne sfeer op de Linkeroever en er was genoeg te zien. En in totaal hebben we 11km gelopen. Oorspronkelijk is de wandeling 7,5km lang, maar wij maakten hem iets langer door niet bij het beginpunt te beginnen en door nog een extra stukje centrum mee te pikken. Als je eens iets anders wil dan alleen maar stad dan vind ik het echt een aanrader. 

Naar Antwerpen komen we zeker eens terug en dan gaan we een wandeling door het centrum maken. Dat is beloofd!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten